Victor en zijne kalender

Ik moet toegeven dat het huisonderwijs van Victor de laatste jaren nogal verwaarloosd werd, met zijn grote broers in huis in die laatste jaren basisonderwijs. Te mijner verdediging voer ik graag aan dat hij nog niet leerplichtig was, het voor kleuters extreem belangrijk is om heel veel vrij te spelen en ik wél uitvoerig antwoordde op zijn vele vragen.

En daardoor zit hij qua ontwikkeling min of meer goed, hoor, geen paniek. Hij is op het ene vlak vooruit en op het andere vlak eerder achterlijk eigenlijk, maar zo waren zijn broers ook op die leeftijd en daarmee is het toch min of meer goed gekomen.

Een greep uit wat hij wel kan of kent: een getallenlijn maken met positieve en negatieve getallen (ja, echt, een nerd in de dop is het), de topsnelheid van een Bugatti Chiron, de vervoeging van être, Engelse krachttermen en ein-de-lijk een manneke tekenen zonder allerlei essentiële lichaamsdelen te vergeten.

Maar vraag hem niet om zijn veters te strikken, zijn sokken zelf aan te doen, binnen de lijntjes te kleuren, zelf een knikkerbaan te maken of duidelijk genoeg te articuleren zodat zijn vader hem ook altijd verstaat.

Maar goed, nu Robin en Leon weer naar school gaan, heb ik natuurlijk opeens een zee van tijd vrij om aan mijn jongste telg te besteden.

En dus begonnen we dit schooljaar al goed door elke dag samen knus in de zetel dit ding op schoot te nemen:

Victor is heel graag bezig met dit bord (samen met mij dan toch) en ik vind het serieus waar echt een aanrader. We gaan altijd elk onderdeeltje af en hij zet het dan juist.

Eerst de dag van de week. Die kent hij natuurlijk dankzij mijn talloze enthousiaste vertolkingen van dat liedje van de dagen van de week van Kabouter Plop, waar hij zo van houdt.

OK nee, dat is niet waar. Wel ja, hij kent de dagen wel, maar die kabouters vindt hij maar onnozel. Geef hem maar dat liedje van een of ander Tesla-reclamefilmpje (Believer van Imagine Dragons). Of Michael Jackson, natuurlijk. Nee, ook niet helaas. Barbaren zijn het hier, allemaal!

Daarna de maand, die natuurlijk niet vaak verzet hoeft te worden, maar we overlopen ze altijd wel even. Ik heb niet de indruk dat er iets van blijft hangen voorlopig, misschien ook omdat hij altijd met die klok bezig is terwijl ik de maanden vlijtig opsom.

Dan de dag van de maand, die steeds eentje opschuift (of op maandag drie). Poepsimpel. Getallen zijn hier sowieso favoriet bij hem, van mij heeft hij het niet.

En dan kijkt hij met grote oogjes nieuwsgierig naar buiten om te zien wat voor weer het is. Terwijl hij ’s morgens altijd mee zijn broers naar school brengt op de fiets, en hij dan ook even uit zijn doppen had kunnen kijken. Ach ja.

Aansluitend zet hij het seizoen juist. Dat staat natuurlijk nog juist van de dag ervoor, maar hij duwt dat wijzertje steeds een pietsie beetje verder. Kind toch.

En ten slotte spelen we even met de klok. Hij kan de hele uren intussen, en vindt het fascinerend dat een dag en een nacht altijd samen worden genomen, en dat die samen 24 uur zijn.

‘Maar als ik dan lang slaap, is mijn dag dan korter?’  Slaap maar uit, venteke, een dag duurt begot lang genoeg met jou erbij…

Deze week was niet zo’n topweek, want behalve die kalender deden we eigenlijk niks… Ik wou eigenlijk iets doen voor de Week van het Bos (ja, echt!), maar het is dat hij altijd zo zeurt in het bos, want daar rijden geen coole auto’s of moto’s. Anders wachten we op Week van de Autosnelweg…

Ennn sinds gisteren is hij nog ziek ook, aangestoken door zijn jashatende broer. Het is gelukkig al geen corona, da’s al iets.

Dus ja, volgende week beter zou ik zo zeggen. Of niet. We zullen wel zien, hè. Gene stress.