Marcel en ik zitten niet on the same page wat minimaliseren betreft (‘Ge gaat dat toch niet wegdoen?!?’), maar we maakten intussen een interessante afspraak: ik mag uit de kasten halen wat we volgens mij niet gebruiken, maar het moet eerst nog in een doos in de kelder. Wat daar na een jaar nog in zit, mag dan écht weg. Hoera! En ook hoera voor onze grote kelder.
Vandaag ging ik aan de slag in de badkamer.
Ik laat met een ietwat klein hartje zien hoe die eruit zag (hoewel het eerlijk gezegd vaak erger is dan dit). Maarrr, leve de authenticiteit. Zeg mij maar na: haar leven is niet perfect en haar huis ook niet.
Eerst de spoelbakken met daaronder twee grote lades. De bovenste lade wordt gebruikt om de vuile was in te verzamelen, en in de onderste lagen de handdoeken en de washandjes. Veel te veel handdoeken en washandjes.
Dan de grote kast met planken. Daarin stonden alle badkamerproducten (inclusief de voorraad), de toiletzakken, een prullenmandje en de ventilator die we gebruiken om de badkamer te verluchten. En ook de boxershorts van Marcel (die vindt dat makkelijk) en Robin. Want anders doet Robin na zijn douche rustig zijn oude boxershort weer aan, want zijn kleerkast is op een andere verdieping en dat is vér, hoor.
En verder stond er nog vanalles in het bakje in de douche en in en rond het bad. Waaronder een potje dat Victor sinds kort niet meer gebruikt, en speelgoed. Ja, speelgoed, ja. O-ve-ral vind ik dat hier.
Was dit de badkamer van een bende hoarders? Neuh. Maar was ze voor verbetering vatbaar? Hell yes.
Over het opruimproces kan ik kort zijn. Ik haalde alles uit de kasten, maakte ze schoon, gooide in een doos wat we volgens mij niet gebruiken, gooide weg wat gewoon vuilnis was en deelde alles opnieuw in.
Dit kon allemaal weg:
In de lade van de handdoeken zit nu de voorraad (en lege verstuivers waar Marcel mee wil experimenteren), zodat we gemakkelijker kunnen zien wat er nog in huis is, en wat we de eerste tien jaar niet meer hoeven te kopen. Scheermesjes bijvoorbeeld. En wattenstaafjes.
In de grote kast voorzag ik de bovenste plank voor die vreselijk lompe playmobilboot waar Victor graag mee speelt in bad, en het andere badspeelgoed. De handdoeken en washandjes kregen uiteraard ook een plank. Ik hield per persoon drie handdoeken bij, en negen washandjes in totaal. Dat is volgens mij nog ruim genoeg.
In het bakje bij de douche staat nu nog alleen Marcels tandenborstel, scheergerief en een bus shampoo. Een zeepbar mocht ook blijven. De rest mocht weg.
Bij het bad staat helemaal niets meer, maar op de nafoto zo meteen zie je er intussen wel een kleuter in zitten. Want hoe leuk is het om in bad te gaan als mama daar rustig alleen wil zijn met keiluide muziek op (waar jij niet tegen kan)?
En dan nu het leukste (ik neem het je niet kwalijk als je meteen naar hier bent gescrolld): de voor- en nafoto’s naast elkaar!
Aaah. Rust. Eenvoud. Ruimte. Ik ben blij :-).
Moeder aan de haard 