Wandelen

Afgelopen weekend gingen we nog eens wandelen met het hele gezin. Dat hing even aan een zijden draadje, want Marcel is geen fan van herfstweer. Maar ik beloofde hem dat het niet ging regenen (en dat was ook echt de voorspelling!) en er was ook niet zo veel wind, dus met een muts op zijn gevoelige hoofd zag hij het dan toch zitten.

Wandelen dus, zo met het gezin. In de herfst. Ik denk dan aan grof gebreide kabeltruien, uitgelaten kindertjes met rode wangen van de gezonde buitenlucht en nadien een heerlijk warme chocomelk bij de open haard.

Gezellig!

Alleen houden Marcel en de kinderen niet van warme truien, hebben wij geen open haard, en krijg ik vaak wat buikpijn van chocomelk. En ook tijdens het wandelen zelf gaat het er niet altijd gezellig aan toe, herfst of niet.

Want meestal heeft Victor na een tijdje mentale steun nodig om de wandeling te vervolmaken, en begint dat op mijn zenuwen te werken.

En Leon is gewoon echt geen fan van wandelen. Hij vindt het godsgruwelijk saai, zelfs met een entertainende Marcel naast zich (‘Pas maar op voor de krokodarissen!’).

Alleen Robin mort niet, en al zeker niet als we in de natuur wandelen. Hij is echt een buitenmens, en dat vind ik werkelijk waar, ondanks mijn gezeur over de immer vieze kleren, echt wel fijn.

Maar goed, gisteren was het dus wél gezellig. Want we deden een léuke wandeling. En dat het toch begon te regenen, vond zelfs Marcel niet erg.

Onlangs werd ik lid van de Facebookgroep ‘Wandelen met kinderen’, en daarin zitten mensen die ook kinderen hebben met korte beentjes en andere interesses, terwijl ze zelf wel graag met hun kroost eens buiten wat beweging hebben.

En die mensen delen in die groep de wandelingen die hun kinderen zonder zeuren uitstapten. Omdat ze wat avontuurlijker zijn bijvoorbeeld, of omdat er een zoektocht te doen is, of een speeltuintje onderweg.

Ik zag er het Totterpad in Meerhout als tip voorbij komen. Voor ons niet zo ver rijden, dacht Marcel, maar dat viel toch een beetje tegen. Ooit wist hij heel veel Vlaamse en Nederlandse gemeenten goed liggen, maar sinds de komst van de GPS is dat stukje brein toch een beetje ingedut.

Maar goed, dat Totterpad dus. Dat is dus een wandeling waar er wat avontuurlijkere dingen te doen zijn, zoals van steen naar steen stappen in het water, over smalle bruggetjes gaan en een houten parcours overklimmen.

Het was een dikke hit bij Victor. En ook bij Leon bespeurde ik toch wat enthousiasme.

We breiden er nog een gewoon stuk wandeling aan vast, en de moraal bleef goed. Er werd gehuppeld (of iets wat er op leek), er werden wedstrijdjes gelopen en er werd zo goed als niet gekibbeld. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar, dus. Eens kijken waar we volgend weekend zouden gaan.