Speelgoed

Zo met Sinterklaas in het vooruitzicht, wijd ik maar eens een blogpost aan speelgoed, waarom ook niet. Je zou denken dat het gemakkelijk is met drie jongens, dat die wel met hetzelfde spelen zodat je niet te veel in huis moet hebben.

Mwah.

Ze hebben hier duidelijk hun eigen interesses en behalve Lego zijn er niet veel overeenkomsten.

Robin is het speelgoed wel ongeveer ontgroeid, al speelt hij af en toe nog wel met Lego, of met autootjes om zijn kleine broertje te plezieren, de lieverd. Maar de halve dierentuin aan plastic diertjes waar hij vroeger uren mee kon bezig zijn, ligt al maanden en maanden onaangeroerd in zijn kast.

Leon speelt alleen met Lego. En daar hebben we veel van. Het overgrote deel is nog van de twee volwassen zonen van Marcel geweest, en zat eerst gewoon in twee grote bakken. Er werd helemaal niet mee gespeeld.

En dus kwamen we op het idee om de Lego te sorteren. Op kleur, want dat leek logisch, en dat gaat ook het gemakkelijkst.

Ik kan je verzekeren dat het niet te doen is om een bepaald soort zwart blokje te zoeken in een zee van zwarte blokjes.

En dus is het nu nauwgezet gesorteerd op soort, waardoor het veel meer plaats inneemt dan als we het gewoon samen zouden gieten, maar vooral Leon is er ontzettend blij mee.

Ik was vroeger zo’n saai kind dat graag met een instructieboekje bouwde en dan gefrustreerd was als een van haar broers in hun creatieve bouwsels een blokje hadden gebruikt dat zij nodig had.

Leon bouwt ook al eens een model na, en speelt daar dan ook mee, maar veel vaker bouwt hij creatief, wat nu gemakkelijk gaat omdat hij de juiste soort blokjes snel weet te vinden.

Ideaal, zou je denken, er is Lego in huis en hij kan lekker bouwen.

Maar nee hoor, want dan blieft hij Lego Harry Potter, of Lego Minecraft, of een modern ruimteschip van Lego en niet dat vintage gedoe van twintig jaar geleden. En dus komt er hier geregeld Lego bij. Ach ja.

Victor speelt veel met autootjes en met zijn plastic vliegtuigje dat hij Air Crash Investigationgewijs laat neerstorten terwijl hij afwisselend het geluid van de motor en van de krijsende passagiers nabootst. Luid.

Hij begint ook met Lego te spelen. Volgt de instructieboekjes en maakt zelf iets, of speelt met Leons bouwsels, die hij dan per ongeluk stuk maakt en niet meer weet te maken, tot Leons grote frustratie.

En sinds kort vindt hij Kapla wel interessant, waar Robin ook jaren mee gespeeld heeft. Mocht je het niet kennen: van die dure, houten plankjes waar je mee kan bouwen. Gewoon simpele, houten plankjes, dat klikt niet in elkaar of zo.

Helaas niet.

Dus ben je even lomp bij het bouwen, of loop je er per ongeluk tegenaan, dan stort het hele bouwwerk in elkaar en kan je opnieuw beginnen. My God. Niks voor mij. En eigenlijk ook niks voor Victor, maar dat weet hij zelf nog niet.

Speelden ze maar graag met Playmobil. Ideaal speelgoed als je het mij vraagt. Is degelijk, valt niet uit elkaar, bestaat niet uit honderdduizend stukjes die overal liggen te slingeren, we hebben het in huis en het is ook gewoon leuk.

In mijn dromen vragen de jongens als gezamenlijk cadeau voor Sinterklaas het grote Playmobilhuis, dat ik als kind zo graag wou, maar dat er nooit gekomen is. Begrijpelijk, want het was en is pokkeduur.

Maar goed, voor drie kinderen samen zou het net mogen.

Maar ze willen dus niet. Typisch. En dus komt er over een paar weken weer wat Lego bij, neem ik aan. Als ze braaf zijn geweest afgelopen jaar tenminste…