Jarig

Afgelopen week was ik jarig. De vierentwintigste om precies te zijn. Verjaardag van Ted Bundy ook, en sterfdag van Freddie Mercury. Echt een speciale datum dus, schrijf maar op in je kalender zou ik zeggen.

Ik heb geen enkel probleem met mijn lichtjes vorderende leeftijd, en gelukkig maar. Want al sinds vorig jaar drukt Victor me op mijn verjaardag graag met mijn neus op die veertig die stillekesaan in zicht komt. Toen zei hij: ‘Zesendertig, zevenendertig, achtendertig, negenendertig, veertig. Mama! Je bent bijna veertig!’

Dit jaar werd ik wakker gemaakt met een vrolijk ‘dag meneer de zevenendertigjarige’, en iets later zei hij iets van ‘oud moedertje’. Het kind moet nog veel leren.

Verjaardagen worden bij ons nooit uitbundig gevierd. Er is wel taart, al kan die ook een paar weken later komen. En minderjarige jarigen krijgen een cadeau, mogen kiezen wat we die avond eten en hebben als ze huisonderwijs doen een lesvrije dag.

Aan cadeautjes voor volwassenen doen we hier niet. Marcel en ik kopen liever zelf wat we graag willen, en hebben de luxe dat te kunnen doen. Al is dat maar omdat we al bij al tevreden zijn met wat we hebben, en sowieso nooit iets duurs willen.

Maar dit jaar gaf hij me het mooiste cadeau dat hij me had kunnen geven. Hij ging uitgebreid boodschappen doen met Victor, en dus had ik een paar uur het huis voor mij alleen.

Er lag een wereld van mogelijkheden voor me open. Ik had kunnen netflixen. Een beetje slapen. Een boek lezen. Een zak chips eten. Allemaal ongestoord.

In plaats daarvan ging ik klooien met camera- en microfooninstellingen in de hoop een goede videotutorial zonder kindergeluid op de achtergrond op te kunnen nemen. Wat niet lukte. En dus was ik lichtelijk gefrustreerd toen ze terugkwamen.

Maar ze hadden taart mee, en dat was leuk.

Het was ook leuk dat ik er verschillende keren in slaagde om de jongens emotioneel te chanteren met een ‘ja maar het is wel mijn verjaardag hè, en dat is maar ene keer per jaar.’

En verder kreeg ik lieve verjaardagswensen van vrienden en familie. Mijn broer van amper een jaar jonger zocht zelfs speciaal voor mij naar een emoji met grijs haar. Hoe attentvol.

Dus al bij al is het best jammer dat het weer voorbij is. Want naar ‘Zeg, ik was gisteren jarig, hoor!’ hebben ze hier helaas geen oren. Ik kijk al uit naar volgend jaar.