Het is een werk in uitvoering

Het is lang geleden dat ik nog iets schreef over minimalisme, maar dat betekent niet dat ik er hier achter de schermen niet mee bezig ben, hoor.

Zoals ik eerder al schreef, is minimalisme hier op veel vlakken nog ver te zoeken. Wie hier komt lezen om inspiratie op te doen over hoe dat nu juist moet, minimalistisch leven, tja, die raad ik aan te vluchten nu het nog kan.

En het is ook helemaal mijn ambitie niet om extreem weinig spullen in huis te hebben. Maar wel gewoon alleen wat we nodig hebben en gebruiken, of écht graag willen. Maar daar zijn we dus nog niet.

Intussen doe ik wel stug verder met spullen het huis uitwerken, zo tussen het normale huishouden door. Maar vaak zijn die kleine succesjes niet blogwaardig. Ik weet immers geen blogpost te bedenken rond bijvoorbeeld het thema kindersokken.

Maar ik ga binnenkort wel iets schrijven over onze garderobes, denk ik, ook met foto’s erbij. Als we eens bij zijn met de was of zo.

Marcel, die doet alsof hij de oorlog met bijbehorende voedselbonnen nog heeft meegemaakt, is niet echt te spreken over mijn minimalistische insteek.

Gisteren was hij bijvoorbeeld niet zo blij.

‘Ik moest deze middag de achterkant van een vork gebruiken om mijn boterham te smeren, want de messen waren allemaal vuil!’

OK, OK, het zou kunnen dat ik een paar messen uit de besteklade heb gekieperd, ik weet het zelf niet eens meer.

Maar dat je ook snel een mes kan afwassen, kwam blijkbaar niet bij hem op. En dat het probleem lag aan slecht vaatwasmanagement en niet aan een gebrek aan messen ook niet.

Hij broedt naar eigen zeggen op een plannetje om zelf te gaan bloggen, over wat ik volgens hem te veel heb geminimaliseerd, vooral in de keuken dan.

En het staat begot nog in de kelder, vriend, want jij wou het graag nog een jaar bijhouden voor het geval we in grote problemen zouden komen door mijn opruimwoede.

Nog maar eens:

Nog negen maanden en zes dagen en dat jaar is om. Als we nog maar kaarsjes en slingers hebben om dan feest te kunnen vieren…  

Maar goed, waar Marcel geen problemen mee heeft, is met wat ik gisteren minimaliseerde: de reclame op mijn blog. Ik schafte me mijn eigen domeinnaam aan, zodat die stomme advertenties mijn zorgvuldig uitgezochte GIF’s niet meer overschaduwen. Hoera!