De ochtenden

Een doordeweekse dag, zes uur ’s morgens. Robins wekker loopt af en wij horen het gezoem tot in onze slaapkamer.
Victor slaapt.

Robin stommelt zijn bed uit en bonkt de trap af. Hij doet een luidruchtige plas.
Victor slaapt.

Robin neemt een uitgebreide douche in de badkamer, die tegenover onze slaapkamer ligt, en stoot er dingen om.
Victor slaapt.

Robin rommelt in de keuken en wil ontbijten, maar merkt dat het brood nog niet gesneden is (en nee, dat doet hij niet zelf, joh). Hij komt het met een diepe bromstem melden. Marcel staat zuchtend op.
Victor slaapt.

Robin gaat naar buiten om zijn dieren te verzorgen en laat de deur achter zich dicht vallen.
Victor slaapt.

Stipt om half acht gaat het elektrische rolluik van de slaapkamer automatisch en met veel lawaai omhoog. De zon schijnt meteen volop binnen en de kamer baadt in het licht.
Victor slaapt.

Rond tien voor acht roept Marcel Leon wakker, van onderaan de trap.
Victor slaapt.

Pas als ik me heel voorzichtig uit bed hijs om toch ook maar aan de dag te beginnen, wordt hij wakker, meestal binnen de tien seconden. En dus blijf ik vaak tot het allerlaatste moment liggen. Alles voor de nachtrust van mijn kind, dat spreekt voor zich…

Maar elke zaterdag- en zondagochtend, ergens tussen zes en half zeven, als het muisstil en donker is in huis, dan wordt meneer wakker. En begint te kwebbelen.

Élk weekend opnieuw, begot! Aargh! Enfin ja, ik mag niet klagen zeker, in vergelijking met veel andere ouders? Maar ik doe het toch, hoor, het is tenslotte míjn blog. Aargh!

Maar goed, zoals je al tussen de regels kon lezen, slaapt hij nog bij ons, die Victor. Iets met een nogal bangig kind en ouders die echt geen zin hebben in gedoe ’s avonds en ’s nachts. En die weten dat het gewoon góed is voor een kind (ook een groter kind, ja!), zo met zijn ouders slapen, ook al is het in onze cultuur niet echt gebruikelijk, en mja oké, het is ook niet altijd even leuk. Maar toch zouden meer ouders het moeten doen als je ‘t mij vraagt.

In ieder geval zijn we er meer dan gerust in dat hij op een dag helemaal vanzelf naar een eigen kamer gaat vragen, net zoals zijn broers ooit deden. We wachten nog net niet met smart…