Mijn verontschuldigingen, lieve lezer, dat het hier zo lang stil is geweest. Het ontbrak me niet zozeer aan tijd (want dat is een kwestie van prioriteiten natuurlijk), maar wel aan zin en inspiratie en enfin ja, bloggen kwam er gewoon niet van.
Maar vandaag dus wel, en een voordeel van lang niet geschreven te hebben, is dat er intussen natuurlijk heel wat gebeurd is.
Zo zijn we vorige maand op reis geweest, en dat was van voor corona geleden, dus we hadden er allemaal heel veel zin in om er nog eens echt tussenuit te zijn.
Marcels voorkeur was Spanje, want daar heeft hij toch een beetje zijn hart verloren, en de paella met zicht op zee is er ook zo lekker. Helaas bleek dat toch duurder dan verwacht, en dus verruimden we onze horizon en na wat rondstruinen op Booking.com, vonden we een leuk en betaalbaar appartementje in Kroatië, een land waar we nog nooit eerder geweest waren.
Het appartementje lag bij een kuuroord en een waterpretpark met verschillende glijbanen. We konden zelfs half pension nemen zodat we ons van het ontbijt en avondeten niets hoefden aan te trekken. Met de nodige voorpret boekten we er nog een paar dagen Gästezimmer in Oostenrijk bij, zodat we in totaal een dag of tien weg waren. Ideaal.
We vertrokken met hetzelfde práchtige weer dat het hier de hele zomer al was, en het weerbericht dat we een paar dagen eerder gecheckt hadden voor Kroatië, voorspelde daar meer van hetzelfde.
Helaas bleek die voorspelling niet veel waard, want bij aankomst (en ook de volgende dagen) was het er 16 graden en regenachtig, en was het waterpark gesloten door het slechte weer.
We hadden kunnen gaan wandelen tussen de buien door, maar Robin had gelezen over gevaarlijke beren in Kroatie, en hij wenste zich daar niet aan bloot te stellen.
We hadden telkens extra uitgebreid kunnen gaan ontbijten en dineren, maar laat ons zeggen dat de mensen die volgens Booking.com het eten ‘heerlijk’ vonden, een andere smaak hebben dan wij.
Gelukkig was het binnenzwembad wel open, weliswaar zonder glijbanen, maar vooral Victor heeft er zich geweldig geamuseerd. Dat deed hij trouwens ook wel in het appartement, alwaar hij steevast rondliep met een handspiegeltje dat voor camera moest doorgaan en waartegen hij non-stop kwebbelde, alsof hij een volleerde YouTuber was.
De laatste twee dagen was het wel mooi weer, en konden we het waterpark in, wat erg leuk was. Het water was wel nogal koud, en dus moesten we geregeld met krielkip Victor, die dan zo erg bibberde dat we niet meer konden verstaan wat hij met zijn blauwe lipjes wou zeggen, naar het veel warmere binnenzwembad om hem weer mens te laten worden.
De eerste dagen in Oostenrijk was het wel weer regen, regen en nog wat regen, en dus bezochten we een zoutmijn en mopperden we wat, maar de laatste dag was het zo prachtig en zo leuk, dat die de hele vakantie bijna goedmaakte. Bijna.
Zelf ben ik heel blij weer thuis te zijn (nog altijd, ja), maar Marcel, bij wie het blijkbaar nog niet helemaal is doorgedrongen dat we in een energiecrisis zitten en het leven stilaan onbetaalbaar wordt, droomt al van een nieuwe vakantie. Deze keer wil hij, jawel, naar Spanje, waar het vast en zeker wél mooi weer gaat zijn en waar je paella kunt krijgen. Och, zolang het bij dromen blijft…
Moeder aan de haard 