Sinds ik mijn thuisonderwijsbundel schreef, lijkt er een vuur in me aangewakkerd te zijn. Een vuur dat me vooruit jaagt om te schrijven. En dan geen blogposts, maar een boek begot, en daarna nog een, en nog een. Wel nee, niet echt. Want ik heb korte nachten door een haan (de onze dan nog) die […]
Er zijn veel dingen die ik niet goed kan. Houtbewerking. Snowboarden. Balsporten. Zonder hulp de uitgang vinden in een maïsdoolhof. Een schilderij maken dat er niet uitziet alsof het door een kleuter is gemaakt. En nog veel meer, maar het is genoeg geweest, hoor, ik ga mezelf hier niet helemaal afbreken, hè zeg. En ja
Lieve lezers met een goed geheugen herinneren zich vast nog waar Victor de laatste maanden dag in dag uit mee bezig was. Voor alle anderen zal ik het maar gewoon vertellen: met zijn kerstdorp van Lego. Ook in maart, april en mei nog, ja. Ik zag ooit een programma waarin een kerstfanaat vertelde dat zijn
Een van de meeste gehoorde uitspraken (of zeg maar uitroepen) over Victor de laatste maanden is deze: ‘Wat is er mis met dit kind?!?’ Maak je maar geen zorgen, lieve lezer. Er is niet écht iets mis met hem. Hij is gezond en ontwikkelt zich zoals het hoort. Alleen doet hij nogal vaak … onnozel.
Sinds een paar maanden gaan we om de twee à drie weken zwemmen, in een zwemcomplex waar ook glijbanen en een wildwaterbaantje zijn voor de jongens, en een sauna en Turks stoombad voor Marcel. Wat er voor mij is, daar ben ik nog niet achter gekomen. De kinderen vinden het echt leuk, dat zwemmen, en
De lente is in het land. De bloesems komen aan de bomen, de vogeltjes fluiten en volgende week geven ze zelfs 19 graden. Zalig. Mocht ik een ander type vrouw zijn dan ik ben, ik zou aan de slag gaan met verse bloemen, paastakken en kussens in lentekleuren om de livingdecoratie aan te passen aan
Ik schreef al eerder dat Victor een kind is dat van interesse naar interesse fladdert, en momenteel heeft hij drie passies, die de meeste van zijn dagen vullen. Ten eerste vlaggen en landen. Hij weet alle landen van de wereld liggen en kent ook hun vlaggen. Ik weet ook niet wat hij er zo interessant
Twee weken geleden streek hier een pauw neer op ons terras, dat hij prompt doopte met een drol. Waarop ik prompt in de Facebookgroep van onze gemeente vroeg wie er zijn pauw kwijt was. Niemand blijkbaar. Intussen is hij al een keer of twee vertrokken naar verschillende buren, maar het is hier blijkbaar goed, want
Ik weet niet wat het is, maar zo vanaf een jaar of twaalf beginnen onze kinderen ons heel dom te vinden. Ook oud trouwens, en dik, en niet mee met onze tijd, en zeurderig. Maar toch vooral dom. Zoals zo veel in een kinderleven, is het natuurlijk een fase, maar helaas is het niet gewoon
In september ging ik voor een halfjaarlijkse controle naar de tandarts, en die wist me te vertellen dat alles er prima uitzag, maar dat ze toch nog een foto wou maken, want dat was alweer zo lang geleden. Zo gezegd, zo gedaan, en miljaar, ze ontdekte een klein gaatje in een van mijn wijsheidstanden, onder
