Hoogsensitiviteit. Sommige mensen vinden het een modewoord, een zoveelste onzinnig label. Belachelijk, een zogenaamd gevoelig zenuwstelsel, die ‘flauwe kinderen’ zijn gewoon het resultaat van al dat gepamper in de opvoeding. Denk ík dat het echt bestaat, zo van die mensen die de wereld en hun gevoelens intenser beleven dan een ander? En wie hoogsensitiviteit maar […]
Ik liet hier al eens eerder vallen dat ik niet graag met mijn kinderen speel. Ook niet met andermans kinderen, trouwens. Een gezelschapsspelletje kan nog net, als mijn hoofd ernaar staat, en dat is meestal niet zo. Robin en Leon zitten intussen in de fase dat ze sowieso liever met rust gelaten worden door hun
Douchen, ik hou ervan. Dat heerlijk warme water. Kunnen nadenken zonder onderbroken te worden. Of meezingen met mijn Spotify-playlist, ook leuk. Alleen. Zalig. Ik ben niet de enige hier die graag doucht. Marcel kan zelfs niet functioneren zonder zijn dagelijkse douche ’s morgens, die liefst ook minstens een half uur duurt. Want zonder douche blijven
Een van de redenen van deze blog is dat ik later wil kunnen teruglezen hoe mijn leven was, en vooral hoe mijn kinderen waren. Want intussen is Robin Marcel in lengte voorbij, en die stond daar onlangs toch ook versteld van (‘amai, gij wordt ne lange zwik!’). Qua gewicht is hij er wel nog láng
Wij hebben hier thuis een massageapparaat dat kan trillen. Marcel noemt het steevast ‘de bibberpiet’, of liever nog ‘mama’s bibberpiet’, onderwijl naar mij grijnzend. Dat is zijn soort humor, lieve lezer, en ik ga het niet mooier maken dan het is, want dat is tegen mijn principes. De kinderen, onschuldig en onwetend als ze nog
Ik schreef het al eerder, maar het huisonderwijs van Victor is niet zoals je dat van een kleuter zou verwachten. Want hij houdt niet van knutselen en tekenen, of koekjes bakken en liedjes zingen. Liever speelt hij gewoon. Of kijkt hij naar de Buurtpolitie of Air Crash Investigation om inspiratie op te doen voor zijn
Ik ben een bewuste ouder. Al jaren lees ik veel over de noden en ontwikkeling van kinderen, liefst wetenschappelijk onderbouwd. Ik las over hechting en opvoeding en later ook over onderwijs, en vertelde daarover heel veel aan Marcel, die dat zelf allemaal niet wou lezen, maar die toch ook geïnteresseerd was. Borstvoeding, dragen en samen
Het is nu vijf maanden geleden dat ik met deze blog begon, en ik hou dat hier begot goed vol, al zeg ik het zelf. Al was het nu wel anderhalve week geleden dat ik nog iets schreef, en dat is lang, ik weet het. Ik heb er niet eens een excuus voor. Maar goed,
Marcel en ik proberen hier thuis netjes te praten. Niet zo netjes als de nieuwslezers van de VRT, nee, dat niet. We gaan hier al eens van een schuifaf in plaats van een glijbaan en verschieten soms in plaats van te schrikken. Maar in het algemeen is ons taalgebruik best OK. En dat van de
Ik heb deze dagen een kind dat bromt en hele avonden met zijn lange lijf in de zetel hangt. Ik heb een kind dat de helft van de tijd Engels spreekt met een accent dat ik niet kan thuisbrengen. En ik heb een kind dat maar niet genoeg kan krijgen van het spelletje ‘ik verstop
