Robin, mijn eerste kind, smulde als peuter van olijven en zongedroogde tomaten en deed je als kleuter op restaurant meer plezier met een slaatje garnaal dan met frieten en kipnuggets. Hij eet graag en veel en heel gevarieerd en er zijn maar een handvol dingen waar hij niet erg vrolijk van wordt. Choco bijvoorbeeld, en […]
Een doordeweekse dag, zes uur ’s morgens. Robins wekker loopt af en wij horen het gezoem tot in onze slaapkamer.Victor slaapt. Robin stommelt zijn bed uit en bonkt de trap af. Hij doet een luidruchtige plas.Victor slaapt. Robin neemt een uitgebreide douche in de badkamer, die tegenover onze slaapkamer ligt, en stoot er dingen om.Victor
De paasvakantie is nog maar net achter de rug, en ik kijk alweer uit naar de zomervakantie. Nochtans hoor ik vaak mensen zeggen dat ze als een berg opzien tegen de schoolvakanties. En dat ze toch altijd blij zijn als de kinderen weer naar school mogen, amai zene. Ik heb dus net het tegenovergestelde. Misschien
Ik haat alles wat met eten te maken heeft, behalve het opeten zelf. Wel ja, haat is een groot woord, maar bedenken wat we gaan eten, boodschappen doen, koken, bakken of zelfs een simpel lunchpakket maken, ik doe dat allemaal niet graag. De trouwe lezer van deze blog zou zich gaan afvragen wat ik begot
Een moeder aan de haard die blogt over minimalisme, huisonderwijs en ouderschap. Wie me niet kent, zou zich een vrouw voor ogen kunnen halen die als hobby geitenwollen sokken breit en elke avond uitgebreid en vers kookt. Die als een tweede Tante Kaat elke vlek uit een kledingstuk krijgt en een uitgebreide poetsroutine heeft waarin
Hoogsensitiviteit. Sommige mensen vinden het een modewoord, een zoveelste onzinnig label. Belachelijk, een zogenaamd gevoelig zenuwstelsel, die ‘flauwe kinderen’ zijn gewoon het resultaat van al dat gepamper in de opvoeding. Denk ík dat het echt bestaat, zo van die mensen die de wereld en hun gevoelens intenser beleven dan een ander? En wie hoogsensitiviteit maar
Ik liet hier al eens eerder vallen dat ik niet graag met mijn kinderen speel. Ook niet met andermans kinderen, trouwens. Een gezelschapsspelletje kan nog net, als mijn hoofd ernaar staat, en dat is meestal niet zo. Robin en Leon zitten intussen in de fase dat ze sowieso liever met rust gelaten worden door hun
Douchen, ik hou ervan. Dat heerlijk warme water. Kunnen nadenken zonder onderbroken te worden. Of meezingen met mijn Spotify-playlist, ook leuk. Alleen. Zalig. Ik ben niet de enige hier die graag doucht. Marcel kan zelfs niet functioneren zonder zijn dagelijkse douche ’s morgens, die liefst ook minstens een half uur duurt. Want zonder douche blijven
Een van de redenen van deze blog is dat ik later wil kunnen teruglezen hoe mijn leven was, en vooral hoe mijn kinderen waren. Want intussen is Robin Marcel in lengte voorbij, en die stond daar onlangs toch ook versteld van (‘amai, gij wordt ne lange zwik!’). Qua gewicht is hij er wel nog láng
Wij hebben hier thuis een massageapparaat dat kan trillen. Marcel noemt het steevast ‘de bibberpiet’, of liever nog ‘mama’s bibberpiet’, onderwijl naar mij grijnzend. Dat is zijn soort humor, lieve lezer, en ik ga het niet mooier maken dan het is, want dat is tegen mijn principes. De kinderen, onschuldig en onwetend als ze nog
