Het voorbije schooljaar

Ik ben niet het type om nostalgisch te mijmeren over het verleden, maar zo aan het begin van de zomervakantie, vond ik het toch een mooi moment om eens terug te blikken op het voorbije schooljaar.

Robin en Leon zijn na vierenhalf jaar thuisonderwijs net weer een jaar naar school geweest, en dat is goed gegaan, dus we zijn blij.

Het was wel weer even aanpassen voor de kinderen, zo elke dag weer vroeg opstaan en een pak minder vrije tijd hebben.

Meer dan eens hoorde ik de volgende woorden nadat ik er een kind attent op maakte dat het aan hem was om de tafel te dekken/de afwasmachine leeg te maken/een ander huishoudelijk taakje te doen dat maar luttele minuten vergt:

‘Zeg, ik ben de héle dag naar school geweest hoor, nu moet ik met rust gelaten worden!’

En vreemd genoeg hoorde ik op zaterdag en zondag deze variant:

‘Het is nu weekend hè zeg, nu wil ik kunnen genieten.’

En er werd ook gezegd dat Marcel en ik écht niet wisten wat dat was, zo elke dag naar school gaan. Nee, kind, wij waren altijd lui thuis en mochten ons diploma gratis en voor niks gaan afhalen op het gemeentehuis…

Maar goed, behalve energie nemen, bracht de school ons ook veel het voorbije schooljaar:

– Meer tijd vrij voor mij(n werk), want ik moest niet meer wanhopig proberen leerstof Frans in ongemotiveerde puberhersenen te krijgen. Daar kruipt veel tijd in, hoor. Maar dat mochten ze nu op school oplossen.

– Voor de allereerste keer luizen bij een mijner zonen, die waarschijnlijk anoniem wenst te blijven.

– Een hernieuwde waardering van Victor voor zijn grote broers, én omgekeerd. Er werd leuker samengespeeld dan ooit tevoren.

– Mijn eerste ervaring als lid van een Whatsapp-groepje voor moeders. Hopelijk ook mijn laatste…

– Nieuwe woorden hier in huis: bruh, kaulo, gay of de combinatie daarvan en gast en guy, vaak ook als aanspreking. Wat een heerlijke verruiming van hun woordenschat.

– De wetenschap dat mijn kinderen op een ander leuke, beleefde, enthousiaste en vriendelijke kinderen zijn. Die met iedereen overeenkomen, zeg.  Op een ander dus, hè. Hier thuis kunnen ze elkaars (en soms mijn en Marcels) bloed wel drinken…

Maar genoeg over school, het is vakantie nu, en daar is lang en hard naar uitgekeken. Hopelijk wordt het een vakantie met weinig ruzie en schermen, en veel tijd buiten met vriendjes of op onze zitmaaier. Ik laat het je nog weten!